Spokojny wieczór, przespana noc to marzenie wielu rodziców dzieci, które mają kłopoty z zasypianiem i utrzymaniem ciągłości snu. Mimo stworzenia dziecku wygodnych warunków do spania i zastosowania wszystkich znanych metod usypiania – ono nadal nie che spać, a gdy już zaśnie, budzi się co chwilę i nocny koszmar zaczyna się od nowa. W rezultacie, zmęczeni rodzice nie mają czasu na codzienne obowiązki, a tym bardziej na wypoczynek. Tutaj na pomoc przychodzi nauka i powstała na jej bazie płyta z „Kołysankami prenatalnymi”, która wykorzystuje naturalne dźwięki słyszane przez dziecko w okresie płodowym. Dziecko jest dla rodziców błogosławieństwem, owocem ich miłości i przyczyną wielu radości w życiu. Jednak każdy rodzic marzy o wieczornej chwili ciszy, spokoju, w której może się zrelaksować i wypocząć po ciężkim dniu. Jest to szczególnie trudne, kiedy maluch nie chce zasnąć, protestuje przeciwko usypianiu w łóżeczku, budzi się co chwilę i płaczem przywołuje opiekunów. Często zapewnienie dziecku odpowiednich warunków do spania i zastosowanie wieczornego rytuału wyciszania: bajka, kąpiel, karmienie i usypanie, nie pomaga, maluch nadal ma trudności z zaśnięciem. Zdesperowani rodzice stosują różne metody usypiania dziecka – od włączania suszarki przy kołysce, po wożenie pociechy samochodem aż do zaśnięcia. Istnieje jednak łatwiejszy i bezpieczniejszy sposób: „Kołysanki prenatalne” to płyta, na której słychać jednostajne bicie serca opatrzone delikatnymi aranżacjami muzycznymi. Dzięki jej zastosowaniu dziecko łatwiej i szybciej zasypia, a rodzice nie muszą uciekać do wyszukanych sposobów usypiania swojej pociechy. Jak śpi małe dziecko? Sen niemowlęcia i małego dziecka różni się od snu osoby dorosłej. Przede wszystkim w pierwszych miesiącach życia niemowlę nie odróżnia dnia od nocy. Nowo narodzone dziecko odbiera wrażenia zmysłowe, ale jeszcze nie potrafi ich uporządkować i nadać sensu. Dopiero po kilku tygodniach zacznie kojarzyć, że istnieje coś takiego jak dzień i noc. Sam przebieg snu dziecka również wygląda inaczej niż u dorosłego. Jedna trzecia czasu snu osoby dorosłej to tzw. faza szybkiego ruchu gałek ocznych (REM) – gdzie budują się sny, a pozostałe dwie trzecie, to faza NREM. Natomiast sen noworodka składa się prawie wyłącznie z fazy REM. Noworodek w śnie nie tylko odpoczywa, ale również rośnie, bo właśnie podczas snu uwalnia się hormon wzrostu. Prawidłowy sen dziecka jest niezbędnym warunkiem prawidłowego procesu dojrzewania mózgu i całej reszty organizmu. Wielu rodziców zastanawia się ile czasu powinna spać ich pociecha. „Podręcznikowy” noworodek przesypia średnio 16 godzin na dobę. Jednak, jeśli dziecko śpi krócej, nie oznacza to, że coś jest nie tak. Po prostu wystarcza mu mniej snu. Noworodek często „dryfuje” pomiędzy stanem snu i czuwania. Czasami trudno się zorientować, czy do końca się obudził. Niestety w pierwszych tygodniach życia niemowlęcia mamy niewielki wpływ na to, kiedy śpi, a kiedy czuwa. Dziecko w pierwszych tygodniach życia śpi bardzo nieregularnie. Inaczej jest już z niemowlęciem w wieku od 2 do 12 miesięcy, które przesypia średnio 14-15 godzin, z czego większą część w nocy. Natomiast w dzień potrzebuje 2-3 drzemek. Łatwiej jest już z rytmem snu malucha między 1 a 3 rokiem życia. Wtedy dziecko przesypia około 12-14 godzin, z jedną krótką drzemką w środku dnia. Powyżej trzech lat do okresu dojrzewania dzieci potrzebują coraz mniej snu, a jego długość stopniowo skraca się z 12 do 10 godzin na dobę. Jednak należy pamiętać, że to warności uśrednione, ponieważ każde dziecko jest inne. Problemy ze snem dziecka Już u noworodka mogą pojawić się problemy z zasypianiem i ciągłością snu, które objawiają się płaczem i krótkimi odstępami miedzy nocnym wybudzaniem. Często zaburzenia snu u dzieci wiążą się z nieustabilizowanym rytmem snu i czuwania, nadwrażliwością emocjonalną, lękiem przed rozłąką z opiekunem. O ile z dwoma pierwszymi problemami można poradzić sobie przez uczenie dziecka rytmu dnia oraz okazywaniem mu ciepła i miłości, to problem związany z rozłąka z rodzicem jest bardziej skomplikowany. W ciągu dnia dziecko spędza cały czas ze swoimi rodzicami i kiedy zostaje na noc samo, może stać się niespokojne, co objawia się problemem ze spaniem, płaczem i marudzeniem. W tej sytuacji doskonale sprawdzają się „Kołysanki prenatalne”, które są zbiorem dźwięków słyszanych przez dziecko w okresie płodowym, a więc najbezpieczniejszym czasie w życiu dziecka. Połączenie bicia serca, szumu wód płodowych i odgłosów środowiska prenatalnego oraz uspokajających aranżacji muzycznych sprawia, że dziecko po narodzinach nadal może czuć się tak bezpiecznie, jak w brzuchu mamy. Dzięki temu niemowlę lepiej się rozwija, jest spokojniejsze oraz łatwiej i szybciej zasypia. Płyta opiera się na badaniach prowadzonych niezależnie przez trzech uczonych zajmujących się problemami wieku dziecięcego: Hamjime Murooka, profesora ginekologii w Nippon Medical University w Tokio, psychologa dziecięcego – dr Lee Salka oraz Noboru Kobayashi, pediatrę i dyrektora Szpitala Dziecięcego w Tokio. Wszystkie badania potwierdziły dobroczynny wpływ bicia serca matki na nowo narodzone i starsze dzieci. Profesor Murooka postawił również tezę, że jedną z przyczyn niepokoju niemowlaków jest „szok” wynikający z nagłej zmiany środowiska. Dziecko w łonie matki słyszy głównie dźwięki o niskiej częstotliwości. Podczas narodzin, nagle wchodzi w świat intensywnych bodźców. Niemal wszystkie nowo narodzone dzieci potrzebują czasu, aby przystosować się do nowego otoczenia. W przypadku wrażliwych dzieci ten okres może trwać nawet kilka miesięcy. ”Kołysanki prenatalne” przywołują świat znany dziecku z okresu płodowego, ponieważ dziewięć miesięcy spędzonych w brzuchu matki to najspokojniejszy i najbezpieczniejszy okres w życiu dziecka. W tym czasie nic nie zakłóca jego rozwoju. Dziecko jest otulone ciepłymi wodami płodowymi, bez przerwy karmione, a dźwięki, które słyszy są delikatne i przytłumione przez otaczające je środowisko. Ten „świat” stwarza dziecku poczucie bezpieczeństwa i pozostaje w pamięci. Aby skutecznie walczyć z problemami ze snem dziecka wystarczy wejść na stronę gdzie można dokonać zakupu płyty z kojącymi do snu dźwiękami. O produkcie: Płyta „Kołysanki Prenatalne” to zbiór dźwięków słyszanych przez dziecko w okresie płodowym wzbogacone specjalnie przygotowaną muzyką relaksacyjną. Połączenie bicia serca, szumu wód płodowych i odgłosów środowiska prenatalnego oraz uspokajających aranżacji muzycznych sprawia, że dziecko po narodzinach nadal może czuć się tak bezpiecznie, jak w brzuchu mamy. Dzięki temu niemowlę lepiej się rozwija, jest spokojniejsze oraz łatwiej i szybciej zasypia. „Kołysanki prenatalne” działają uspokajająco zarówno na noworodki, jak i dzieci oraz dorosłych. Pomysłodawcą i twórcą płyty jest pasjonat muzyki, inżynier dźwięku – Grzegorz Dondziłło, który z problemem bezsenności u dzieci spotkał się po narodzinach syna. Chcąc pomóc dziecku i sobie, postanowił znaleźć sposób na kłopoty ze snem. Na podstawie wielu badań naukowych, fachowej literatury oraz przy wykorzystaniu najnowszych osiągnięć techniki stworzył płytę, która pomaga wyciszyć się i w efekcie zasnąć. W nagraniu istotną rolę odegrał mikrofon pojemnościowy, który pozwolił nagrać naturalne dźwięki pochodzące z brzucha kobiety w siódmym miesiącu ciąży (wtedy płód w łonie matki zaczyna słyszeć). Więcej informacji na temat produktu oraz możliwość zakupu na stronie: / Cena produktu: 34,90 PLN. Redakcja poleca:Mocne bicie serca u 18-latka – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Problemy z oddychaniem, ból w klatce piersiowej i nierówne bicie serca – odpowiada Lek. Rafał Gryszkiewicz Odczuwalne bicie serca bez większego wysiłku – odpowiada Lek. Izabela Ławnicka Co to jest arytmia? Zaburzenia rytmu serca, czyli arytmie, to choroby, w których serce pracuje w nieprawidłowym rytmie. Jeśli rytm serca jest zbyt wolny, to taką arytmię nazywamy bradyarytmią, a jeśli zbyt szybki – tachyarytmią. W zaburzeniach rytmu serca praca serca może być miarowa (różni się wówczas od rytmu prawidłowego tylko częstotliwością), albo niemiarowa, z występowaniem skurczów serca przedwczesnych lub też z brakiem (wypadaniem) oczekiwanych skurczów serca. Zdrowe, prawidłowo pracujące serce jest pobudzane do skurczów naturalnymi impulsami elektrycznymi, które są przewodzone przez wyspecjalizowany system komórek nazywany układem przewodzącym serca. Układ ten można najlepiej porównać do instalacji elektrycznej doprowadzającej bodźce do właściwego miejsca we właściwym czasie. Dzięki niemu jamy serca pobudzane są do skurczu w ściśle zorganizowany, sekwencyjny sposób (najpierw przedsionki serca, a wkrótce po nich komory serca), co zapewnia najbardziej efektywny przepływ krwi przez serce. Praca układu przewodzącego serca pozostaje pod wpływem wielu czynników ogólnoustrojowych i miejscowych, które pozwalają dostosować szybkość i miarowość rytmu serca do chwilowych potrzeb organizmu. Dlatego podczas spoczynku serce pracuje wolniej, a w czasie wysiłku czy zdenerwowania znacznie szybciej. Dlatego także serce człowieka chorego z gorączką pracuje znacznie szybciej. Systemy sterujące pracą układu przewodzącego powodują również, że podczas wdechu serce pracuje nieco szybciej niż w czasie wydechu. Bodźce pobudzające serce do skurczu i przewodzone układem przewodzącym powstają w grupie komórek będących jego najwyższym piętrem, położonej w prawym przedsionku i nazywającej się węzłem zatokowym. Stąd impulsy są przewodzone do wszystkich części serca. Węzeł zatokowy jest naturalnym rozrusznikiem serca i jego praca nadaje sercu miarowy rytm. Zaburzenia rytmu serca (arytmia) występują wówczas, gdy: Impulsy są generowane w układzie przewodzącym serca zbyt wolno lub zbyt szybko Impulsy pobudzające serce do skurczu są generowane poza układem przewodzącym serca Z powodu zaburzeń przewodzenia impulsów w układzie przewodzącym serce nie jest pobudzane impulsami prawidłowo generowanymi w węźle zatokowym Z powodu nieprawidłowej budowy lub czynności układu przewodzącego serca albo też wskutek obecności dodatkowych, nieprawidłowych szlaków, którymi rozprzestrzeniają się w sercu impulsy dochodzi do „zapętlenia się” impulsu. Wówczas impuls pobudzający serce krąży w pętli, pobudzając serce do skurczów w bardzo szybkim rytmie. Arytmia może występować przejściowo lub mieć charakter trwały. Arytmie mogą być wywołane wieloma czynnikami, ale znaczna ich część powstaje z nieznanej przyczyny. Arytmie mogą być wrodzone i wówczas dziecko przychodzi na świat z nieprawidłowym rytmem serca. Arytmie towarzyszą niektórym wadom rozwojowym serca. Arytmia może też zostać spowodowana przez różne choroby. Do znanych przyczyn zaburzeń rytmu należą infekcje, zaburzenia składu płynów ustrojowych, a zwłaszcza krwi, zapalenie mięśnia sercowego, niektóre leki. Zaburzenia rytmu serca mogą wystąpić z powodu mechanicznego uszkodzenia serca w czasie urazu lub w przebiegu operacji serca. Do arytmii może dojść również z powodu działania wielu używek, substancji pobudzających, a czasem w wyniku stresu. Pewne arytmie powstają z powodu mutacji genetycznych. Pomimo że mutacje te są obecne od najwcześniejszych etapów rozwoju płodowego, to zaburzenia rytmu występują u tych osób znacznie później, czasem dopiero w wieku dorosłym. Jak często występuje arytmia u dzieci? Arytmie często występują u dzieci. Jak pokazują wyniki długotrwałego monitorowania rytmu serca, pobudzenia przedwczesne wywodzące się z przedsionków lub komór serca występują u większości badanych dzieci. Jednakże w zdecydowanej większości przypadków są to pobudzenia bardzo nieliczne, występujące bez objawów odczuwanych przez pacjenta i niezagrażające żadnymi powikłaniami. Istotne zaburzenia rytmu i przewodzenia występują znacznie rzadziej. Dla przykładu, najczęstsza arytmia wymagająca leczenia, zespół Wolffa, Parkinsona i White’a (WPW), w którym obecny jest dodatkowy szlak przewodzący bodźce i powodujący napadowe kołatanie serca, jest rozpoznawany u 15 na 10 000 dzieci. Równie rzadko występują istotne zaburzenia przewodzenia w układzie przewodzącym serca, co zwykle objawia się wolniejszą od prawidłowej częstotliwością rytmu serca. Wrodzony całkowity blok serca zdarza się u 1 na 25 000 noworodków. Arytmie występują częściej u dzieci z wrodzonymi wadami serca, zwłaszcza poddawanych leczeniu operacyjnemu serca. U pacjentów z niektórymi wadami serca po leczeniu operacyjnym, w trakcie wieloletniej obserwacji stwierdza się istotne zaburzenia rytmu serca nawet u ponad połowy pacjentów. Jakie są objawy arytmii? Zaburzenia rytmu serca wpływają na efektywność jego pracy. Ilość krwi pompowanej przez serce pracujące nieregularnie, zbyt szybko lub zbyt wolno, może być znacznie mniejsza od prawidłowej. Objawy zmniejszonej ilości krwi pompowanej przez serce do ciała, a szczególnie do mózgu są zwykle dominującymi objawami groźnych zaburzeń rytmu serca. Należą do nich: zawroty głowy, osłabienie, męczliwość, duszność i omdlenia. Niemiarowa czynność serca może być odczuwana przez pacjenta, a znaczne przyspieszenie rytmu serca również bywa odczuwane jako kołatanie serca. U małego dziecka, zwłaszcza niemowlęcia, objawy arytmii mogą być niecharakterystyczne, np. osłabione łaknienie, wymioty, bladość skóry, drażliwość. Czasem arytmia, nawet o znacznym nasileniu, nie jest w żaden sposób odczuwana przez pacjenta. Dla lekarza badającego dziecko najważniejszym objawem arytmii jest stwierdzenie niemiarowego, zbyt wolnego lub zbyt szybkiego tętna. Miarowość i częstotliwość rytmu serca jest oceniania przez lekarza również podczas osłuchiwania serca. Innymi stwierdzanymi przez lekarza objawami, które mogą wystąpić u pacjenta w konsekwencji arytmii są oznaki niewydolności serca. Należą do nich między innymi przyspieszenie oddechu, bladość skóry, objawy zastoju krwi w płucach stwierdzane w osłuchiwaniu płuc, objawy zastoju krwi w narządach wewnętrznych (na przykład powiększenie wątroby), obrzęki. Lekarz zapyta rodziców o objawy obserwowane przez nich u dziecka w ostatnich dniach, o przebyte choroby, a także o choroby (zwłaszcza choroby serca) występujące u innych członków rodziny. Co zrobić w przypadku wystąpienia objawów arytmii u dziecka? W przypadku podejrzenia arytmii sposób postępowania jest uzależniony od towarzyszących jej objawów. Jeżeli najważniejszym objawem jest uczucie niemiarowej pracy serca lub zbyt szybkiej pracy serca u dziecka bez innych objawów chorobowych, zwykle wystarczające jest zgłoszenie się do pediatry w normalnym trybie. Dziecko, które podczas incydentów kołatania serca lub niemiarowej pracy serca jest osłabione, ma zawroty głowy, jest blade, czy też zemdlało z tego powodu, powinno być zbadane przez lekarza w trybie pilnym. Jeśli natomiast towarzyszące objawy nie ustępują w czasie kilku minut, ulegają nasileniu bądź też w trakcie odczuwania kołatania serca lub niemiarowej pracy serca dziecko traci przytomność, może ono wymagać nagłej pomocy lekarskiej i wówczas należy wezwać pogotowie ratunkowe. Rodzice dziecka, u którego podejrzewa się zaburzenia rytmu serca, powinni potrafić zbadać dziecku tętno. Czasem przydatny okazuje się zakup stetoskopu, gdyż zbadanie tętna, zwłaszcza u niemowlęcia czy małego dziecka, jest trudniejsze od wysłuchania pracy serca stetoskopem nawet dla laika. Jeśli u dziecka rozpoznano poważną arytmię, jego opiekunowie powinni się przeszkolić w zasadach rozpoznawania zatrzymania krążenia oraz prowadzenia czynności reanimacyjnych: masażu serca i sztucznego oddychania. W jaki sposób lekarz ustala rozpoznanie arytmii? Początkiem diagnostyki arytmii jest badanie lekarskie. Nierzadko arytmia jest przypadkowo rozpoznawana w trakcie takiego badania u dziecka zgłaszającego się do lekarza z zupełnie innych przyczyn. Spoczynkowy zapis EKG Pierwszym i najważniejszym badaniem pomocniczym w dalszej diagnostyce arytmii jest badanie elektrokardiograficzne (EKG). Jest to badanie czynności elektrycznej serca, czyli prądów elektrycznych, jakie wytwarza podczas pracy mięsień sercowy. Badanie jest całkowicie bezbolesne. Polega ono na rejestracji potencjałów elektrycznych elektrodami (metalowymi przyssawkami lub niewielkimi blaszkami) przyłożonymi do skóry w ściśle określonych miejscach. Elektrody są podłączone do elektrokardiografu, czyli aparatu mierzącego i zapisującego na specjalnym papierze zmiany napięć. Dziecko w czasie tego badania pozostaje w spoczynku. Zapis jest następnie analizowany przez lekarza. Na jego podstawie można określić rodzaj występujących zaburzeń rytmu serca. W niektórych przypadkach lekarz może zalecić wykonanie dodatkowych badań elektrokardiograficznych, na przykład badania EKG podczas wysiłku lub też ciągłego badania EKG przez dłuższy czas, np. dobę lub nawet kilka dni (metodą Holtera). Jest to konieczne, jeżeli objawy występują rzadko, wskutek czego spoczynkowe badanie EKG może nie wykazywać żadnych zmian. Wysiłkowe badanie EKG Wysiłkowe badanie EKG polega na rejestracji zapisu EKG u pacjenta podczas wysiłku fizycznego. W praktyce polega to na przeprowadzeniu badania u dziecka na ruchomej bieżni lub na ergometrze rowerowym podobnym do roweru treningowego. Badanie to jest przydatne, zwłaszcza u tych dzieci, u których objawy arytmii stwierdza się podczas wysiłku fizycznego. W przypadku niektórych arytmii istotne jest ponadto stwierdzenie zachowania się określonej arytmii podczas wysiłku fizycznego w celu oceny jej istotności lub też wskazań do zastosowania szczególnego sposobu jej leczenia. Wysiłkowe badanie EKG można przeprowadzić tylko u dzieci, które są w stanie wystarczająco dobrze współpracować z personelem wykonującym badanie – przeważnie dotyczy to dzieci starszych. Badanie EKG metodą Holtera Całodobowe lub wielodniowe badanie EKG, czyli monitorowanie EKG metodą Holtera (nazwa pochodzi od nazwiska twórcy tej metody diagnostycznej) jest stosowane w arytmiach, w których nieprawidłowości w zapisie EKG występują niuregularnie i są rzadkie. W tej sytuacji spoczynkowy zapis EKG może ich nie wykryć. Innym ważnym wskazaniem do stosowania tej metody jest ocena nasilenia arytmii. Badanie to ma zastosowanie również do oceny wyników leczenia arytmii. Badanie polega na ciągłej rejestracji zapisu EKG przez 24 godziny, kilka dni, a nawet tydzień. Urządzenie składa się z rejestratora wielkości niewielkiego telefonu komórkowego i kilku elektrod przyklejonych do skóry na powierzchni klatki piersiowej. W czasie rejestracji zapisu urządzenie to nie wymaga żadnej obsługi. Zwykle możliwe jest natomiast skorzystanie z odpowiedniego przycisku, którego zadaniem jest dodanie do rejestrowanego zapisu informacji, że w danym momencie pacjent odczuwał jakieś dolegliwości. Może to mieć w dalszej analizie badania znaczenie w powiązaniu nieprawidłowości elektrokardiogramu z objawami występującymi u pacjenta. Po zakończeniu rejestracji, dane z rejestratora są przenoszone do komputera, z którego korzysta lekarz lub technik elektrokardiolog analizujący badanie. Zaburzenia rytmu serca, które wystąpiły podczas badania są nie tylko wykrywane, ale także liczone. Pozwala to na ocenę występowania oraz stopnia ich nasilenia, a także ich skojarzenie z dobową aktywnością pacjenta: snem, wysiłkiem, odpoczynkiem itp. Podczas badania dziecko powinno wykonywać czynności takie jak zwykle, bo taki jest sens badania. Należy unikać jedynie zamoczenia elektrod podczas toalety dziecka. Rozważnie należy podchodzić do udziału dziecka w zajęciach ruchowych (np. wychowania fizycznego) podczas badania. Taki zapis może być diagnostycznie cenny, ale większe jest ryzyko odklejenia elektrod, nie wspominając o mechanicznym uszkodzeniu rejestratora. W ciągu każdego badania należy zwracać uwagę na to, czy elektrody się nie odklejają. Dobrze jest mieć kilka zapasowych elektrod, którymi można zastąpić te odklejone. Elektrody należy sprawdzać również podczas snu dziecka, gdyż ich odklejenie w nocy może skutkować brakiem zapisu przez wiele godzin. Wszczepialny rejestrator pętli W bardzo rzadkich, wybranych przypadkach lekarz może zaproponować zastosowanie w diagnostyce tak zwanego rejestratora pętli EKG. Jest to urządzenie wielkości pastylki, które wszczepia się pacjentowi pod skórę. Jego zadaniem jest stała, nieprzerwana rejestracja EKG w ciągu wielu tygodni, a nawet miesięcy. Urządzenie to stosuje się w wykrywaniu arytmii u pacjentów z groźnymi objawami, zwłaszcza niektórymi rodzajami omdleń, co do których może zachodzić podejrzenie, że są spowodowane zaburzeniami rytmu serca. Urządzenie to stosuje się jedynie wtedy, gdy w innych badaniach nie udaje się wykryć arytmii lub innego wyjaśnienia występujących objawów. Inwazyjne badanie elektrofizjologiczne Jest to szczególny rodzaj badania elektrokardiograficznego, w którym impulsy elektryczne są mierzone nie poprzez elektrody umieszczone na powierzchni skóry, ale wprowadzone do wnętrza jam serca. Elektrody (cienkie przewody) wprowadzane są do serca poprzez duże naczynia obwodowe, najczęściej poprzez żyły i tętnice przebiegające w pachwinach. Dziecko podczas badania jest poddane znieczuleniu ogólnemu. Pozycja elektrod umieszczonych w sercu jest kontrolowana obrazem rentgenowskim lub innymi metodami obrazowymi. Badanie takie umożliwia bardzo precyzyjne określenie mechanizmu występowania arytmii. Umożliwia również dokładną ocenę funkcji układu przewodzącego bodźce w sercu pacjenta. Obecnie badanie to wykonywane jest w przypadkach, gdy planowane jest inwazyjne leczenie zaburzeń rytmu serca będące dalszą częścią tej procedury. W diagnostyce zaburzeń rytmu serca można stosować również inne metody diagnostyczne, takie jak badanie echokardiograficzne, zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej, rezonans magnetyczny serca czy też inne badania zlecane przez kardiologa w szczególnych przypadkach, w zależności od rodzaju arytmii, innych chorób towarzyszących czy też innych zaburzeń związanych z arytmią. Arytmia może towarzyszyć innym chorobom zarówno serca (np. zapaleniu mięśnia sercowego), jak i innych narządów (np. nadczynności tarczycy). Diagnostyka jest zatem ukierunkowana również na wykrycie możliwych przyczyn wystąpienia zaburzeń rytmu. Leczenie zaburzeń rytmu serca (arytmii) u dzieci Samo rozpoznanie zaburzeń rytmu serca nie przesądza o decyzji co do podjęcia leczenia. W przypadku rozpoznania arytmii u dziecka, o leczeniu decyduje przede wszystkim rodzaj występujących objawów. Jeśli arytmia nie powoduje dolegliwości, to najczęściej nie wymaga leczenia. Dziecko wymaga wówczas zwykle okresowych wizyt kontrolnych u kardiologa i wykonywania zaleconych badań. Niekiedy kardiolog zaleca modyfikację trybu życia, ograniczenie stosowania używek, np. napojów zawierających kofeinę i wprowadzenie suplementów diety zawierających magnez czy potas. U dzieci z zaburzeniami rytmu serca powodującymi objawy stosuje się opisane poniżej metody leczenia. W rzadkich przypadkach wprowadza się leczenie mimo braku objawów z uwagi na rodzaj arytmii i ryzyko związane z wystąpieniem jej groźnych powikłań. Leczenie farmakologiczne W niektórych przypadkach kardiolog zaleca stosowanie leków. Są to zwykle leki bardzo dobrze tolerowane przez dzieci i niewywołujące działań niepożądanych pod warunkiem przyjmowania leków w zaleconych, odpowiednich dawkach. U dzieci dawkę leku lekarz ustala na podstawie masy ciała lub powierzchni ciała pacjenta. Z tego powodu u dzieci, a zwłaszcza u niemowląt dawki leków przeciwarytmicznych muszą być często modyfikowane. Należy ściśle przestrzegać zaleconego sposobu dawkowania. Jeśli z takich czy innych przyczyn dawka leku nie została w pełni podana (np. niemowlę ulało treść pokarmową wkrótce po podaniu leku), w żadnym wypadku nie należy powtarzać podania dawki leku i podać w odpowiednim czasie kolejną dawkę zleconą przez lekarza. Celem farmakologicznego leczenia arytmii nie zawsze jest eliminacja zaburzeń rytmu. Niekiedy leczenie ma na celu zmianę częstotliwości rytmu serca (np. jego przyspieszenie u chorych ze zbyt wolnym rytmem) lub ochronę pacjenta przed wystąpieniem dodatkowych, niebezpiecznych zaburzeń rytmu serca. Leki przeciwarytmiczne na ogół stosuje się długotrwale. W niektórych arytmiach groźne zaburzenia rytmu serca mogą wystąpić w trakcie przyjmowania różnych powszechnie stosowanych leków, na przykład niektórych antybiotyków, leków przeciwalergicznych i wielu innych. W takich przypadkach kardiolog konsultujący dziecko zawsze informuje o tym rodziców i przekazuje listę leków, których dziecko nie może otrzymywać. Listę tę należy każdorazowo okazywać pediatrze i innym lekarzom, którzy zlecają dziecku jakikolwiek lek. Leczenie inwazyjne zaburzeń rytmu serca Wszczepienie stymulatora serca Jeśli arytmia u dziecka jest spowodowana zbyt wolnym generowaniem impulsów pobudzających serce lub blokiem przewodzenia tych impulsów, leczenie farmakologiczne jest nieskuteczne lub niewskazane, a rytm serca dziecka jest bardzo wolny i powoduje np. występowanie omdleń czy zasłabnięć, leczenie polega na wszczepieniu urządzenia elektronicznego pobudzającego serce do skurczów, czyli stymulatora (rozrusznika) serca. Nowoczesne stymulatory serca potrafią nie tylko generować impulsy, ale także rejestrować własną czynność przedsionków i komór pacjenta i dostosowywać swoją pracę do istniejącego rytmu tak, aby w jak największym stopniu upodobnić stymulowany rytm do naturalnego rytmu pacjenta. Stymulator jest urządzeniem wielkości zegarka, jest połączony z sercem przewodami (elektrodami). U niemowląt i małych dzieci stymulator jest wszczepiany w powłoki jamy brzusznej. Końce elektrod przewodzących impulsy stymulatora są naszywane przez chirurga na serce. U starszych dzieci stymulator może być wszczepiony w okolicę poniżej obojczyka, a elektrody wprowadzane są wówczas do serca poprzez naczynia krwionośne, bez konieczności naszywania ich na serce. Z powodu zużycia baterii stymulator serca musi być co kilka lat wymieniany. Wszczepienie kardiowertera W leczeniu niektórych zaburzeń rytmu serca lekarz zaleca wszczepienie kardiowertera. Jest to urządzenie podobne do stymulatora serca, które poza możliwością generowania impulsów pobudzających serce do skurczu potrafi również w razie wystąpienia groźnej dla życia arytmii umiarowić pracę serca silnym impulsem elektrycznym. Ablacja Arytmie często spowodowane są mikroskopijnym defektem budowy serca: obecnością ogniska generującego nieprawidłowe bodźce bądź istnieniem nieprawidłowego połączenia, które przewodzi bodźce obok układu przewodzącego. Ablacja polega na usunięciu defektu poprzez zniszczenie tego miejsca wysoką lub niską temperaturą. Zabieg taki wykonywany jest po uprzednim badaniu elektrofizjologicznym opisanym powyżej, które pozwala na precyzyjne określenie lokalizacji ogniska wywołującego arytmię. Cewnikiem (długim, cienkim przewodem) wprowadzonym do serca przez naczynia krwionośne, doprowadza się do zniszczenia tego miejsca. Po wykonanym skutecznie zabiegu ablacji dziecko powraca całkowicie do zdrowia i najczęściej nie wymaga już dalszego leczenia. Leczenie metodą ablacji można prowadzić u niektórych pacjentów, zwłaszcza gdy arytmia objawia się u nich występowaniem napadowych kołatań serca. Najczęstsze arytmie Poniżej przedstawiono krótkie omówienie typów arytmii, które najczęściej występują u dzieci. Przedwczesne pobudzenia nadkomorowe Pobudzenie jest nieprawidłowo, przedwcześnie generowane w przedsionkach lub układzie przewodzącym serca powyżej komór serca. Co jakiś czas serce kurczy się wcześniej niż powinno, co może być odczuwane przez dziecko jako dodatkowe uderzenie serca. Jest to najczęstszy typ arytmii, zwykle o łagodnym przebiegu. Najczęściej nie wymaga leczenia, a jedynie okresowej kontroli kardiologicznej. Przedwczesne pobudzenia komorowe Pobudzenie jest generowane przez ognisko położone w lewej lub prawej komorze serca. Serce kurczy się wcześniej, niż należałoby oczekiwać przy rytmie obserwowanym u pacjenta. Może być odczuwane jako dodatkowe, silniejsze uderzenie. Ta arytmia często jest łagodna i nie wymaga leczenia, lecz niekiedy może być groźna, zwłaszcza gdy nasila się przy wysiłku, powoduje omdlenia, jest skojarzona z innymi chorobami serca. W takich przypadkach leczenie jest konieczne. Częstoskurcz nadkomorowy Częstoskurcz nadkomorowy to bardzo szybki rytm serca spowodowany wystąpieniem kolejno następujących po sobie skurczów przedsionków. Taki rytm może powstać w wyniku obecności ogniska, które pracuje z taką prędkością lub też w wyniku krążenia impulsu pobudzającego przedsionki w tzw. pętli. Częstoskurcz może mieć częstotliwość 200, a u niemowląt nawet 300 i więcej uderzeń na minutę. Jest on odczuwany przez dziecko jako kołatanie serca, a niekiedy może wywołać omdlenie. Częstoskurcz trwający kilka godzin doprowadza do rozwoju niewydolności serca. Częstoskurcz nadkomorowy zawsze wymaga podjęcia szybkiego leczenia w warunkach szpitalnych. Dzieci z napadami częstoskurczu nadkomorowego są zwykle kwalifikowane do leczenia metodą ablacji. Częstoskurcz komorowy Podobnie jak w przypadku częstoskurczu nadkomorowego, częstoskurcz komorowy powstaje, gdy przedwczesne pobudzenia komorowe występują w serii. Bodźce pobudzające serce powstają w komorach serca, a nie w węźle zatokowym. U dzieci występuje rzadko. W tej grupie arytmii są zaburzenia rytmu zarówno śmiertelnie groźne, jak i stosunkowo łagodne. Niektóre zagrażają nagłą śmiercią sercową, podczas gdy inne są nieodczuwalne dla pacjenta i mogą trwać latami. Niemniej, częstoskurcz komorowy w każdym przypadku wymaga stałej i starannej kontroli i leczenia kardiologicznego. Zespół preekscytacji Zespół preekscytacji to choroba, w której obok prawidłowego układu przewodzącego w sercu istnieje dodatkowe połączenie elektryczne przedsionków i komór. Czasem, choć nie zawsze, powoduje to powstanie charakterystycznych zmian w zapisie EKG. Zespół preekscytacji jest powodem występowania napadowych kołatań serca. Dochodzi do nich, gdy w wyniku obecności dwóch szlaków łączących elektrycznie przedsionki i komory pobudzający je impuls zaczyna krążyć w tzw. pętli: jednym szlakiem zstępuje od przedsionków do komór, a drugim wraca z komór do przedsionków. Jeśli u dziecka obecne są typowe zmiany w zapisie EKG oraz występują napady kołatania serca, to rozpoznaje się wówczas zespół Wolfa, Parkinsona i White’a. Napad kołatania serca może powodować omdlenie, a długo trwający napad może być niebezpieczny dla życia. W przebiegu zespołu preekscytacji mogą wystąpić również inne niebezpieczne dla życia zaburzenia rytmu serca. Dlatego u pacjentów, u których występują kołatania serca, stosuje się zapobiegające im leki. U pacjentów tych zaleca się również wykonanie ablacji. Polega on na usunięciu nieprawidłowego szlaku łączącego przedsionki i komory.
Kołatanie serca • Wszczepienie rozrusznika serca • Konsultacje kardioseksuologiczne pacjentów z chorobami serca • Wymiana zastawki serca • Mapowanie serca • Zewnętrzna stymulacja serca • Choroba wieńcowa • Biopsja serca • Niewydolność serca • Wady serca. EKG - wskazania, przebieg badania, co wykrywa, zalety i wady
Witam. Mam dopiero 17 lat. Od dłuższego czasu zauważyłam, że nawet przy najmniejszym wysiłku fizycznym tak szybko bije mi serce, że ciężko złapać oddech. Zdarza się, że dzieje się to również, gdy siedzę, bez żadnego wysiłku. Zauważyłam, że częściej w sytuacjach stresowych kłuje mnie albo po prawej stronie, albo po lewej stronie klatki piersiowej, w mostku bardzo rzadko. Bardzo szybko męczę się na w-f, nogi się pode mną \\*\\*uginają\\*\\*. Obawiam się, co to może być, ponieważ mam dopiero 17 lat. Proszę o odpowiedź. 2013-02-25, 20:17~gosc2222 ~ Strony: 1 wątkii odpowiedzi ostatni postRe: Nierówne bicie serca. U dzieci niemarowość zatokowa jest normą. Nie martw się. Zawsze lepiej sprawdzić, ale chciałam Cię uspokoić. U nas pediatra wysłuchała taką niemiarowość, skierowała do kardiologa, na EKG, potem badanie Holtera (EKG całodobowe). Po roku trzeba było powtórzyć. Kołatanie serca (palpitacja serca) odczuwane jest jako za słabe, zbyt mocne, gwałtowne i nierytmiczne bicie serca. Może pojawiać się np. tylko w czasie wysiłku, w nocy lub w trakcie ciąży. Tego rodzaju dolegliwość wymaga natychmiastowej wizyty u kardiologa, ponieważ może być objawem poważnych chorób, np. migotania przedsionków, arytmii serca czy nerwicy serca. Szmery w sercu to zjawiska dźwiękowe, które można usłyszeć podczas osłuchiwania serca stetoskopem. Nie muszą one oznaczać choroby, szczególnie gdy występują u dzieci. Mimo wszystko należy je poddać diagnostyce, mogą bowiem być symptomem choroby. Najczęściej są oznaką nierównomiernego przepływu krwi przez zastawki w sercu. Podczas badania stetoskopem lekarz sprawdza
Jestem mamą 16-latka.Od jakiegoś czasu ma napadowe,szybkie ok.200/min. bicie serca,towarzyszą temu duszności.Trwa to ok.5-15 minut.Ostatnio się wydłużają.Zdarzają się raz na 2-3 tygodnie,bez jakiejś konkretnej przyczyny. Po wysiłku nic się nie dzieje a zdarzają się np. takie napady przy spokojnym chodzie lub przy leżeniu na kanapie.
Kołatanie serca w nocy - najczęstsze przyczyny. Kołatanie serca w nocy, czyli czucie przyspieszone. Nie lekceważ tego objawu. Tak poznasz, że serce jest w kiepskim stanie. Zaburzony rytm pracy serca może być niebezpieczny . Nerwica serca - objawy, charakterystyka, podłoże psychogenne, leczenie. Nerwica serca jest problemem, który bpCH.